Παράπλευρες απώλειες στην αλιεία: Αλληλεπίδραση μεταξύ των θαλασσίων χελωνών Καρέττα καρέττα και των εμπορικών αλιευτικών στόλων Ξιφία στο Ιόνιο Πέλαγος.
Το μεγαλύτερο μέρος της έρευνας σε σχέση με τις θαλάσσιες χελώνες μέχρι σήμερα αφορά κυρίως τόσο στην ωοτοκία τους όσο και στις περιοχές που αυτές ωοτοκούν. Το MEDASSET και το Archipelagos-Environment and Development (πρώην “Archipelagos -Marine and Coastal Management”) ήταν από τις πρώτες μη κυβερνητικές περιβαλλοντικές οργανώσεις που ασχολήθηκαν με τη διεξαγωγή έρευνας σχετικής με την αλληλεπίδρασή των θαλασσίων χελωνών με τις ανθρωπογενείς παρεμβάσεις στη θάλασσα, όπου οι θαλάσσιες χελώνες περνούν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους. Ο κύριος στόχος της επταετούς μελέτης που σχεδίασε το Archipelagos στη θαλάσσια περιοχή του Ιονίου πελάγους, η οποία είναι μία από τις κύριες περιοχές συγκέντρωσης τους κατά τη διάρκεια της περιόδου ωοτοκίας, ήταν η εκτίμηση των επιπτώσεων της αλιείας ξιφία στις θαλάσσιες χελώνες και ιδιαίτερα στις χελώνες Καρέττα καρέττα.
Η περίοδος ωοτοκίας χελωνών Καρέττα καρέττα συμπίπτει με την κορύφωση της περιόδου αλιείας ξιφία στο Ιόνιο. Κατά τη διάρκεια της έρευνας συλλέχθηκαν πολύτιμα στοιχεία σχετικά με τη σύνθεση του πληθυσμού της καρέτταστο Ιονίο Πέλαγος, καθώς και για τη μερίδα του πληθυσμού των χελωνών που δεν επισκέπτεται ποτέ την ξηρά για ωοτοκία, μαζί με τα στοιχεία σχετικά με χωρική και χρονική κατανομή τους. Κατά τη διάρκεια της μελέτης καταγράφηκαν τακτικά για 7 συναπτά έτη τυχαίες συλλήψεις θαλάσσιων χελωνών σε παραγάδια, που χρησιμοποιούνται για την αλιεία ξιφία (Xiphias gladius) για το σύνολο 5 πλοίων με βάση τους την Κεφαλλονιά, στο Ιόνιο Πέλαγος. Συνολικά, 157 χελώνες συνελήφθησαν σε 142 από το σύνολο 785 αλιευτικών εξορμήσεων (18,1 %). Η μεγάλη πλειοψηφία των ζώων (77 %) ήταν μικρού μεγέθους ή έφηβα άτομα. Μόνο το 15 % ήταν ενήλικα ζώα. Κατά τη συνολική διάρκεια της έρευνας καταγράφηκε μείωση στη συχνότητα των τυχαίων συλλήψεων Καρέττα καρέττα στα αλιευτικά εργαλεία.
Κατά τη διάρκεια της μελέτης, φάνηκε ότι η αλιεία ξιφία μπορεί να επηρεάσει λιγότερο σοβαρά τον πληθυσμό των χελωνών στο Ιόνιο Πέλαγος, σε σύγκριση με την απώλεια των ενδιαιτημάτων τους και της θνησιμότητας που προκαλείται από άλλους παράγοντες.
